هاپکیدو چیست ؟

هاپکیدوچیست ؟
هاپکیدوعصاره هنرهای رزمی مشرق زمین ودرواقع نوع تکامل یافته این هنرهاست.این هنررزمی که فنون آن بیشترازحمله،برای دفاع کردن پیش بینی شده،ورزش بومی کره جنوبی است.تاریخچه تاریخی این ورزش به صدها سال قبل برمی گردد ودرسالهای میانی قرن بیستم به صورت سازمان یافته درنقاط مختلف اجراشد.استاد بزرگ چوئی یونگ سول ، برای اثبات وتعیین جایگاه ارزنده این ورزش زحمت های بسیاری متحمل شد و او را پدرهاپکیدوی دنیا می شناسند.
هاپکیدو از سه واژه هاپ (هماهنگی) کی (انرژی)دو(روش) ترکیب یافته وبرروی هم به معنی روش هماهنگی نیروی درونی است.
نوع اجرای فنون ومعنی لغوی ورزش هاپکیدو،بیان کننده اتحادنیروهاست وآن راورزش دفای قوی می شناسند.به نوعی می توان گفت که هنررزمی هاپکیدوشناخت آناتومی بدن انسان است وازنیروی حریف علیه خوداواستفاده می شودزیراهنگام دفاع دربرابرضربه های چه بادست چه باپایاسلاح،فردی که بااین هنررزمی آشنائی دارد،نیروی جنبشی حاصل ازحرکت حریف رابرای ضربه زدن به خود اوبه کارمی گیرد.

درواقع تکنیکهای هاپکیدوبه گونی ای طراحی شده که هرحمله ای ازطرف حریف راطی حرکات صلح جویانه به خودحمله کننده برمی گرداندوبرخلاف بسیاری ازهنرهای رزمی تاحدودی انحصارابرپایه ضربه زدن (مشت یالگد)بناشده است.هاپکیدواین مکان رابه شخص می دهدتاحمله کننده رابدون زخمی کردن یاضربه زدن ،درشرایطی که گاهاحتی منجربه جراحت ویامرگ می شود،کنترل کند.البته درمواقع ضروری ازضربات تخریبی دست وپااستفاده می شود.

به طورخلاصه آموزش هاپکیدوشامل:

آمادگی جسمانی،ضربات متنوع وتخریبی دست وپا،شناخت آناتومی بدن،تکنیکهای قفل مفاصل،شناسایی نقاط حساس وعصبی بدن،تکنیکهای پرتابی،خاک کردن حریف درکمترین زمان،تکنیکهای پلیسی،آموزش ودفاعدرمقابل انواع سلاح سرد،روش های نوین مبارزات آزاد،مبارزات زمینی،تکنیکهای تنفسی به منظورآموزش روش علمی تعمق وپرورش قدرت اندیشه،تمرکزوتعادل وروش های معالجه(خوددرمانی باعلوم پزشکی شرق)وهمچنین نفوذبراجسام سخت می باشد.
منفعت هاپکیدو:
دانش آموزانی که درهنررزمی هاپکیدومشغول تحصیلند،توانایی جسمانی واعتمادبنفس،توانایی محافظت ازخود،حس تعاون وجوانمردی،تمرکزتعادل،امکان برقراری ارتباط بادانش آموزان دیگروداشتن اوقات خوش رادرخودارتقاء می دهند.

هاپکیدو ابتدا در کره و توسط بودائیان متعصب متولد گردید.

تکنیک های هاپکیدو در آغاز توسط افراد خانواده های سلطنتی و اشرافزادگان به عنوان راهی برای دفاع شخصی و حفظ امنیت فردی مورد استفاده قرار می گرفت. بر خلاف بسیاری دیگر از هنرهای رزمی، هاپکیدو به صورت کلی و عمومی تمرین نمی شده و یا شناخته شده نبوده است. یک استاد بزرگ رشته هاپکیدو Su-san نام داشته و به هنرآموزان این سبک رزمی را آموزش می داده است.

این تکنیک ها، در دوران انقراض سلطنت Imjinwae Ran مورد استفاده قرار می گرفته اند و در طول بسیاری از دوره های حکومتی محبوبیت داشته اند، اما با از بین رفتن قوانین بودائی و جایگزین شدن دوره کنفوسیوس در کره، این سبک، اندک اندک دوره سقوط را پیمود، زیرا کنفوسیوس به نیروی انضباط روحی و دانش بیش از نیروی جسمانی اهمیت می داد و بنابراین با ممنوع شدن آموزش این سبک به هنرجویان، اشرافزادگان و اساتید و خانواده های ثروتمند کره ای بدون اطلاع مقامات دولتی به آموزش و تمرین این رشته در خانه های خود می پرداختند.

سالها بعد، هاپکیدو توسط  پدر  این  رشته  یعنی چوی یونگ سول، (1986-1904) مجدداً به علاقمندان رشته های رزمی معرفی گردید. والدین یونگ خیلی زود و در حالی که او تنها نه سال سن داشت از دنیا رفتند و سپس او زیر نظر استادی به نام، مدرسه ای تأسیس کرد و به آموزش هاپکیدو به جوانان پرداخت.

امروزه، ارگان های دولتی، مدرسه های نظامی و ارتشی، به آموزش هاپکیدو به شاگردان خود می پردازد و در حال حاضر نزدیک به یک میلیون نفر در سراسر کره به این ورزش اشتغال دارند. در ایالات متحده آلمان، کانادا، اسپانیا، آرژانتین، مکزیک، برزیل، چین و فرانسه مدارس هاپکیدو به صورت جداگانه و رسمی به فعالیت مشغول هستند